ตอน เพื่อนบุณย์

            เพื่อนบุณย์เป็นเรื่องราวของพระภิกษุ 2 รูปที่เคยเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน  เดิมหลวงตาเป็นไอ้แคล้วผู้ซึ่งดื่มเหล้าและเล่นการพนันเป็นชีวิตจิตใจ  แล้ววันหนึ่งความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตของแคล้วและครอบครัวก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนที่เคยรักกันมาแต่อดีตมาเยี่ยมเยียนที่บ้านและร้องขอบิณฑบาตความแหลกเหลวทั้งหลายของแคล้วเพื่อตัวนายแคล้วและลูกเมียให้พ้นจากนรก  หลังจากนั้นนายแคล้วก็ได้บวชเป็นพระแคล้วจนได้กลายเป็นหลวงพ่อแก่ๆพำนักอยู่ในกุฏิเก่าๆเลี้ยงไก่แจ้แจกจ่ายชาวบ้านที่มาขอ  ส่วนพระมหาที่เคยเป็นเพื่อนรักกันกับหลวงพ่อเดียวนี้กลายเป็นท่านอาจารย์ผู้ที่ความศักดิ์สิทธิ์มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วสารทิศมีผู้คนต่างฐานะ  ต่างเพศ  ต่างวัยจากทั่วทุกทิศมุ่งหน้ามาสู่วัดไม่ขาดสาย  ด้วยจุดประสงค์ต่างๆนานา เช่นขอหวย  ขอน้ำมนต์ของขลังต่างๆ  ส่วนค่าตอบแทนที่ท่านอาจารย์ได้รับจากคนเหล่านั้นที่นำมาถวายก็เต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆทำให้พระมหาที่เคยเป็นเพื่อนร่วมใบบุญกับนายแคล้วในอดีตกลายเป็นท่านอาจารย์ที่หลงงมงายในทางโลกอาศัยอยู่บนกุฏิเป็นตึกหลังใหญ่ที่มีไฟฟ้าใช้มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายที่ผู้คนนำมาถวายเช่น โทรทัศน์  โทรศัพท์  พัดลมฯท่านอาจารย์ในตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนละคนกับท่านมหาที่นายแคล้วเคยเคารพและศรัทธา  ท่านอาจารย์เคยพูดกับหลวงพ่อว่า  ในเมื่อชาวบ้านมีศรัทธานำมาถวายเราก็รับไว้ถึงอย่างไรก็ได้กับวัด   แต่สำหรับหลวงพ่อเห็นว่าสิ่งของเหล่านั้นมันมากเกินไป

                วันหนึ่งหลังจากหลวงพ่อกับจากไปสวดงานศพของมรรคนายกขณะนั้นเวลาก็ประมาณเกือบเที่ยงคืนหลวงพ่อได้มองไปทางตึกใหญ่เห็นไฟเปิดอยู่แต่เงียบสงัดจึงสงสัยเพราะปกติท่านอาจารย์จะปิดไฟตั้งแต่สี่ทุ่มหลวงพ่อจึงเข้าไปดูในตึก  ภาพที่หลวงพ่อเห็นแล้วตกใจยิ่งนักก็คือข้าวของภายในตึกเกลื่อนกลาดและท่านอาจารย์นอนจมกองเลือดอยู่หน้าพระประธานใหญ่

ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง

                1.ความโลภนำมาสู่หายนะของชีวิต

                2.โลภมากลาภหาย